«Գարուն», 1990թ., թիվ 10
«Արևմտյան քրիստոնեությունը կամ ուրիշ խոսքերով, քրիստոնյա եվրոպականությունը ներկայացնող քաղաքական մեծ ուժը, Հայաստանի վերաբերմամբ գործադրում էր իր շահերի քաղաքականությունը, որ ոչ մի կապ չունենալով կրոնակցության կամ քրիստոնեության հետ, սիրում էր հաճախ վարագուրվել այդ գաղափարական անուններով։ Սակայն հայ գործիչների կրոնակցական հանգամանքն այնքան հիմնավոր նախապաշարմունք էր գոյացրել, որ նրանք շարունակ հավատում էին, թե իրենց կրոնակից արևմուտքը երբեք չի թողնի, որ ահավոր Պարսկաստանը իր ոտների տակ ճզմի թույլ Հայաստանը։ Այս նախապաշարմունքը մեծամեծ աղետներ է պատճառել հայ ազգին»։
ԼԵՈ Continue reading